مسیر دلدادگی
کاش بعد مرگم قلبم را به کسی بدهند که عاشق باشد!
کاش بعد مرگم قلبم را به کسی بدهند که عاشق باشد!
من آسوده بمیرم و او آرام آرام زندگی کند!
تا شاید روزی شاعر شود و مردمان سرزمینم شعر هایش را دست به دست بچرخانند…
خدا کند حالشان بهتر شود!
و تو ای نازنین آن گاه که به دیـدارم آمدی از ته دل در گوشم بخوان
“آسوده بخواب، من امانت دار خوبی هستم.”
نویسنده: سکینه شاه محمدی حیدری
ارسال به دوستان