موج زندگی‌بخش

دلم با من سر ناسازگاری گذاشته است و هوای وداع و سفر به سرش زده.

تیر می‌کشد و آزارم می‌دهد.

نفسم را می‌گیرد و نفس نمی‌دهد.

بی‌نفسی مرا شبیه ماهی دورافتاده از ساحلی می‌کند که منتظر است موجی بیایید و او را با خودش ببرد.

انتظار ماهی برای موج، شبیه انتظار من برای چشیدن طعم شیرین بخشش است؛

شاید دستی پیدا شود و مرا از دریای سخاوتش سیراب کند.

به چشم انتظاریم پایان دهد و نفسی دوباره به من ببخشد.